Maand: februari 2018

Zaterdag 3 februari was de tweede workshop ter voorbereiding van de lustrumcompositie. Er waren rond de zeventien deelnemers. Dit keer stond het ritme centraal in de oefeningen die Patrick van Deurzen ons liet doen. Aan het eind van de workshop hadden we vijf verschillende dansen geïmproviseerd, variërend van chachacha tot siciliënne!
Na een korte introductie over de ontdekkingsreis die het componeren ook voor de componist is, speelden we met elkaar de hele toonstoonladder. Dit keer ging het vooral om het improviseren met verschillende ritmes, uitmondend in een met z’n allen gespeelde wals.
Toen werd het spannend; we gingen in ensembles uiteen met de opdracht om een dans te maken, gebruikmakend van de improvisatieoefeningen die we van Patrick hadden gekregen. Dit lukte wonderwel: na anderhalf uur presenteerde iedere groep een dans met een titel! Iedere dans was interessant en alle dansen verschilden van elkaar. De deelnemers waren enthousiast, ze hadden nooit gedacht in zo’n korte tijd tot dit resultaat te komen.
Door deze workshops heeft Patrick heeft inzicht gekregen in de spelmogelijkheden van de mensen voor wie hij de componeert. Tot nu toe schreef hij voor professionals; die kun je alles laten spelen, bij ons moet je rekening houden met technische beperkingen. De deelnemers leerden in de workshops om op een nieuwe manier met muziek om te gaan en eigen grenzen te doorbreken.
Patrick is al begonnen met componeren, het eerste stuk is zelfs al bijna klaar!

Verslag van de lustrum voorbereidingsworkshop op 20 januari.

Om te beginnen wat ervaringen:

“Een onvergetelijke ervaring van naar elkaar luisteren en op elkaar reageren”
“Inspirerend en bij vlagen ontroerend; waardevol om in het algemeen muzikaler te spelen”
“Erg leuke middag gehad”
“ Ik vond het voor mij zelf een nuttige workshop. Het is voor mij wel  heel andere muziek dan wat ik normaal zing. Dus dat is wennen. Daarnaast had ik geen tekst. Ook dat is vreemd voor mij. Maar wel leerzaam om uit je “comfort zone” te komen. Ik ga Patrick nog een mail sturen met wat informatie over wat voor tekst/ wat voor soort muziek”

De eerste workshop ter voorbereiding van de lustrumcompositie is een onvergetelijke en – voor de meeste deelnemers – mooie ervaring geworden. Onder de inspirerende leiding van Patrick van Deurzen hebben ongeveer twintig VAKiR-leden samengespeeld, als groep en in ensembles. We hebben ons allemaal laten verleiden tot improvisatie op basis van de muziek die Patrick ons had aangereikt. En het klonk ook nog mooi!

Een beetje afwachtend zaten we met onze instrumenten in de aula. Voorafgaand aan de workshop had Patrick ons oefenmateriaal toegestuurd. De hele hele toons toonladder staat daarin centraal. Die toonladder is voor de meesten een grote onbekende, hoewel componisten als Debussy, Ravel en Shostakovich deze ook al gebruikten.

Patrick vertelde dat het maken van een compositie ook voor hem een groot avontuur is. De inbreng uit de workshops geeft hem inspiratie voor de compositie. Zo had hij eerst gedacht aan gedichten als tekst voor de zangers. Maar een van de deelnemers had hem op het idee gebracht om daarvoor aansprekende tekstregels te gebruiken. Hij vroeg dan ook iedereen om hem dergelijke tekstfragmenten te mailen, bijvoorbeeld uit de krant, of een zinnetje dat je iemand hoort zeggen.

Om in de stemming te komen begon Patrick met een bloemlezing uit onze antwoorden op de vragen die hij ons vooraf had gemaild. Hieruit bleek hoeveel muziek voor ons allemaal betekent: geluk, er helemaal in opgaan, er blij van worden …

Daarna speelden we de toonladder, allemaal tegelijk, na elkaar, met verschillende dynamiek. En zo kwamen we los van wat we gewend zijn. En speel je iets anders dan je van plan was? “Gewoon heel professioneel kijken en doen alsof het zo hoort!”

Vervolgens gingen we in kleine ensembles aan de slag met het oefenmateriaal. Patrick liep rond om ons te helpen. Aan het eind hebben we de improvisaties aan elkaar laten horen. Op basis van het oefenmateriaal liet elk ensemble een totaal verschillende improvisatie horen. Het materiaal was herkenbaar, maar de sfeer verschilde, de ene improvisatie was agressief, de andere dromerig, weer een andere heel intiem.

Tijdens de borrel na afloop werd geanimeerd nagepraat. De meeste reacties waren positief en enthousiast.