2018 begint met een nieuwe manier van optreden
6 januari waren er ruim dertig VAKiR-leden en belangstellenden aanwezig om het nieuwe jaar in te luiden. Het eerste optreden van 2018 begon met twee experimenten, beide op verzoek van de leden.
Een kwartier of tien minuten
Het eerste experiment was dat iedereen een kwartier mocht spelen in plaats van tien minuten. Sommigen meenden dat je beter je concentratie kunt opbouwen als je wat langer kunt spelen. Ook kun je dan alle delen van een muziekstuk laten horen. De meeste spelers hadden toch een korter stuk uitgekozen, of ze verdeelden hun kwartier over tweemaal zeven minuten.
Een donkere zaal en een verlicht podium
Het tweede experiment was een andere podiuminrichting en -verlichting en logistiek. Het podium was helemaal leeg, op de attributen die de spelers nodig hadden na. In de zaal was het donker en het podium was verlicht met gekleurde spots. Hierdoor kregen we meer de sfeer van een concertzaal. Ook gebruikten we de deur bij het podium voor de spelers om op te komen en weer af te gaan. De instrumenten zetten ze op de gang klaar. De reacties op de logistiek waren – voor zover bekend – positief.
Dank voor de inzet van leden
Zoals gebruikelijk hield voorzitter Froukje Joosten een korte toespraak. Ze bedankte Peter Kluit, Ed Koop en Paula Soullié voor hun inzet voor VAKiR en bood hun namens alle VAKiR-leden een kleine attentie aan. Voor wie het niet weet: Peter beheert de website en zorgt ervoor dat die geheel vernieuwd wordt en aan de moderne eisen aangepast. De website is bijna klaar en binnenkort horen jullie daarover meer. Ed zorgt als vrijwillige conciërge dat we in het gebouw terecht kunnen en helpt ons om onze bijeenkomsten soepel te laten verlopen. Paula verzorgt de catering.
Flow en mooie verhalen
“2018 wordt het jaar van VAKiR’s dertigste verjaardag. We gaan dit vieren met een spetterend lustrum waarin we met elkaar nieuwe muziek gaan maken. Patrick van Deurzen, de componist, stuurde degenen die zich hebben opgegeven om mee te doen aan de lustrumcompositie – dat kan overigens nog steeds – een kleine enquête. Ik vond het mooi begin van zo’n feestelijk jaar om te proberen deze vragen te beantwoorden.
Dit vroeg Patrick ons: Waar denk je aan als je muziek maakt? Wat betekent muziek voor je? Wat zou je nog eens willen spelen? In eerste instantie denk je dan aan een mooi, maar moeilijk stuk, dat je graag perfect zou willen spelen.
Maar door mijn kleinzoon van acht weken oud, die rond de feestdagen drie weken bij ons heeft gelogeerd, ben ik daar toch anders over gaan denken.
Door hem realiseerde ik me opnieuw hoe wij leren luisteren en hoeveel muziek al vanaf onze jongste kindertijd met ons doet. Het begint met je stem, de toon waarop je spreekt, maar ook de melodietjes en onzinliedjes die je zingt. Onze kleinzoon stopte met huilen als ik een rustige melodie voor hem zong en hij liet zijn eerste lachjes zien tijdens een melodie met grappige klanken en een gek ritme. Zo klein als hij is, ging hij steeds vaker meedoen door zelf geluidjes te maken. En zo konden we samen al een beetje musiceren!
Door deze ervaring dacht ik, eigenlijk is dit voor mij de essentie van muziek, met klanken een verhaal vertellen, grappig, ernstig of droevig, of je nu alleen speelt of in een ensemble. Het maakt mij minder uit wat ik speel, maar hoe ik speel, dat vind ik belangrijk.
Door te studeren kun je zover komen, dat de techniek geen aandacht meer nodig heeft en dat je een verhaal kunt gaan vertellen. Om dat verhaal te begrijpen en te ontdekken, dat vergt oefening en tijd. Dat proces van studeren vind ik een fijne bezigheid, daar kun je helemaal in opgaan, een vorm van ‘flow’.
Een van de leden stuurde haar antwoorden op de enquête van Patrick van Deurzen aan mij. Ze schreef: muziek maakt me gelukkig, ik kan er helemaal in opgaan. Dat trof me, ik had hetzelfde willen antwoorden en ik hoop dat dit ook voor jullie geldt.
Ik wens jullie namens het bestuur veel flow en mooie verhalen toe in 2018!“